Kiełki – esencja zdrowia

Kiełki to wciąż niedoceniany element jadłospisu. Mają wąskie grono fanów, ale ich właściwości nie są szerzej znane. Przy kolejnych zakupach warto jednak wrzucić kiełki do koszyka. Dlaczego? Ponieważ są prawdziwą esencją zdrowia!

Na cudownych właściwościach kiełków poznali się mieszkańcy starożytnych Chin i szybko wprowadzili je do swojej diety jako leczniczy pokarm. Kiełki miały utrzymywać ciało i umysł w zdrowiu oraz odganiać wszelkie choroby. Kiełki są do dziś obecne w kuchni chińskiej, można zatem powiedzieć, że zdały egzamin!

Sekret działania prozdrowotnego kiełków tkwi w ich istocie – są rośliną w bardzo wczesnej fazie wzrostu, zatem zawierają esencję składników potrzebnych do rozwoju. Nie od dziś wiadomo, że nasiona roślin są pełne cennych substancji odżywczych – w końcu to z nich ma wkrótce narodzić się nowa, samodzielna roślina. Szczególnie cenne są nasiona kiełkujące, ponieważ uaktywniają się w nich enzymy dostarczające ogromnych ilości witamin (m.in. C, D, E, K, PP i witamin z grupy B), minerałów (żelazo, fosfor, cynk, magnez, potas, sód, wapń, selen, miedź, lit) i białka w formie łatwo przyswajalnej przez organizm człowieka. Kiełki obfitują również w błonnik i kwasy tłuszczowe omega-3.

Kiedy należy spożywać kiełki?

Tak naprawdę – zawsze! W szczególności warto kiełki wprowadzić w przypadku różnych kłopotów zdrowotnych: niedoborów witamin i minerałów, osłabionej odporności, problemów żołądkowych, podwyższonego poziomu złego cholesterolu (LDL), osłabionych włosów i paznokci, problemów ze skórą, stresującego trybu życia, sezonowego pogorszenia nastroju, zmęczenia. Poza tym kiełki są zdolne do łagodzenia objawów menopauzy, a także działają silnie antyoksydacyjnie – niwelują wolne rodniki powstałe m.in. w wyniku działania słońca, alkoholu czy papierosów, a odpowiedzialne za uszkodzenie komórek całego ciała i szybsze starzenie. Coraz częściej wspomina się też o działaniu przeciwnowotworowym kiełków. Substancje odżywcze zawarte w kiełkach skracają okres rekonwalescencji po zabiegach operacyjnych, chorobach i urazach. Mówiąc krótko: kiełki pomagają zachować młodość i zdrowie.

Skąd brać kiełki?

Można je pozyskać na dwa sposoby – kupować opakowania gotowych kiełków lub hodować je samodzielnie w domu. Na początek polecamy wypróbować gotowe kiełki, a kiedy już się w nich zakochamy, można pomyśleć o własnej uprawie.

Jakie kiełki wybrać w sklepie?

Do najpopularniejszych należą kiełki rzodkiewki, rzeżuchy, brokułów i soi. Chociaż wszystkie kiełki są niesamowicie zdrowe, to różnią się nieco zawartością witamin i innych składników, a także smakiem.

Kiełki soi są polecane do regulowania problemów układu hormonalnego i nerwowego, zawierają mnóstwo białka oraz witaminy: A, C, K i z grupy B. Są najpopularniejsze w kuchni chińskiej, doskonale komponują się z warzywami i sosami.

Kiełki lucerny podobnie jak kiełki soi są źródłem fitoestrogenów i dzięki temu mogą łagodzić objawy menopauzy, dbają też o układ krwionośny. Łagodzą przebieg chorób reumatycznych, wzmacniają odporność. Dzięki wysokiej zawartości żelaza i potasu są dobrym sposobem na zwalczanie anemii. Mają łagodny smak, są uniwersalne w użyciu.

Kiełki rzodkiewki i rzeżuchy mają ostry, pikantny smak i świetnie komponują się z twarogiem, jajecznicą, sałatkami i na kanapce. Kiełki te posiadają silne właściwości odkażające, antybakteryjne, oczyszczające, detoksykujące. Dobrze sprawdzają się podczas infekcji (np. górnych dróg oddechowych). Stymulują pracę nerek i metabolizm.

Kiełki brokułów zawierają mnóstwo białka, witaminy A, C, E, K i z grupy B, minerały (m.in. selen, cynk, wapń) oraz wiele cennych składników takich jak koenzym Q10, luteina i unikalny sulfofran, uznawany za lek przeciwdziałający nowotworom. Kiełki brokułów są pikantne w smaku, można je łączyć (podobnie jak rzodkiewkę i rzeżuchę) z twarogiem, kanapkami, sałatką i jajecznicą.

Samodzielna hodowla kiełków

Najprostszym i niskonakładowym sposobem hodowli kiełków jest sitko lub lignina. Dobieramy sposób kiełkowania do gatunku rośliny – niektóre preferują więcej wilgoci, a inne nieco mniej. Kupując nasiona do kiełkowania zawsze należy kupować je z dobrego źródła. Nasiona przeznaczone do uprawy całych roślin (a nie tylko kiełków) mogą zawierać pestycydy lub inne szkodliwe substancje, dlatego warto wybrać nasiona przeznaczone właśnie do kiełkowania.

Nieco bardziej profesjonalna jest hodowla w kiełkownicy. To niedrogie urządzenie, które pozwala bez większego wysiłku hodować nawet kilka rodzajów kiełków jednocześnie.
Podczas hodowania kiełków należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach: nie powinno się wystawiać ich na pełne słońce (mogą zrobić się gorzkie), należy utrzymywać temperaturę ok. 20 stopni, nie można hodować kiełków zbyt ciasno (powinny mieć dostęp do tlenu) i nie powinno się ich moczyć zbyt obficie.

Jak jeść kiełki?

Istnieje wiele sposobów spożywania kiełków. Oto niektóre z nich:

  • posypanie kanapki kiełkami,
  • dodanie kiełków do twarożku, serka wiejskiego, jogurtu,
  • dodanie kiełków do sałatki,
  • dodanie kiełków do dań obiadowych,
  • użycie kiełków w farszu np. do naleśników, krokietów czy nadziewanej papryki,
  • kiełkami można również posypać ziemniaki lub wymieszać je z ryżem,kiełki można miksować w blenderze z warzywami lub owocami i spożywać w formie szejków.

Kiełki potrafią dodać unikalnego smaku potrawom, pozwalając na różnicowanie codziennego jadłospisu. Kiełki przede wszystkim warto polubić – kiedy zakochamy się w ich smaku, to codzienna dawka witamin będzie wyłącznie przyjemnością.

dieta bezglutenowa

Nie taki gluten straszny, jak go malują

Gluten jest białkiem zbożowym, które zapewnia organizmowi aminokwasy i energię w postaci kalorii. Głośno o nim zrobiło się w ciągu ostatnich kilku lat za sprawą celebrytek, które ogłosiły porzucenie glutenu zaświadczając przy tym, że dieta bezglutenowa to przecież samo zdrowie, szczupła sylwetka i każdemu wyjdzie na dobre. Tysiące osób podążyły tą ścieżką, nie zastanawiając się zbyt długo, czy aby jest to ścieżka prawidłowa. Taka lekkomyślna dieta może wyrządzić więcej szkody niż pożytku – jak każda dieta eliminująca, może prowadzić do niedoborów składników mineralnych i witamin. Absolutnie nie powinno się wprowadzać tak restrykcyjnej diety na własną rękę, bez konsultacji z lekarzem.

Continue reading

czerwone winogrona

Resweratrol – odmładzający polifenol z czerwonych winogron

Tajemnice natury zaskakują nas na każdym kroku. Niektóre pokarmy charakteryzują się szczególnie pozytywnym wpływem na nasz organizm. Jednym z takich wspaniałych pokarmów są czerwone winogrona. Skórka czerwonych winogron zawiera cenny polifenol – resweratrol, który jest silnym przeciwutleniaczem. Oznacza to, że niweluje on szkodliwy wpływ wolnych rodników i opóźnia proces starzenia organizmu. Resweratrol posiada również działanie grzybobójcze.

Continue reading

Zielony napój

Jak przywrócić równowagę kwasowo-zasadową organizmu?

W ostatnich latach coraz częściej wspomina się o nadmiernym zakwaszeniu organizmu przez produkty spożywane przez nas w codziennej diecie. Wynika to ze zmian sposobu odżywiania populacji – spada spożycie warzyw i owoców, natomiast wzrasta spożycie produktów przetworzonych. Najpowszechniejszymi „zakwaszaczami” organizmu są produkty z zawartością białej mąki pszennej oraz cukier. Jeśli Twoja dieta opiera się w znacznej mierze na produktach wysoko przetworzonych, z dużą zawartością soli, cukru, nabiału – to najwyższy czas na zmianę. O wiele łatwiej jest organizm zakwasić, niż przywrócić równowagę. Continue reading

Mango mania

Mango zalicza się do najbardziej popularnych, najsmaczniejszych i najzdrowszych owoców na świecie. Jest źródłem witamin i składników mineralnych. Zawiera związki aktywnie biologicznie, które łagodzą stany zapalne i zapobiegają przed rozwojem nowotworów oraz cechuje się dużą zawartością beta-karotenu, związku chroniącego skórę przed działaniem promieni UV.   W niektórych rejonach świata mango jest popularne tak bardzo, jak u nas żaden z owoców. Mano jest nazywane „owocem młodości”  a w Indiach nawet „owocem bogów”.  Jest tam uznawane za symbol Gandharwa – boskich posłańców, nadnaturalnych istot żywiących się zapachem drzew i kwiatów – a także bogini Lakszmi.  Liści mango używa się do dekorowania naczyń podczas obrzędów jej poświęconych – a także podczas hinduistycznego ślubu. Mango stało się nieodłączną częścią tradycji krajów południa. Zachód zapoznał się z nimi dopiero kilka stuleci temu. Wcześniej znane było tylko z opowieści, sławiących jego słodki smak i miąższ o złocistożółtej barwie przypominający promienie słońca.

Owoce mango dojrzewają na południu świata, w rejonach okołozwrotnikowych: Filipinach, Indii, Malezji,  obecnie także w zwrotnikowych częściach USA i Chin. Klimat tam panujący  zapewnia odpowiednią dawkę światła i ciepła. W miejscach, gdzie mango ma właściwe do rozwoju warunki, jego uprawa jest źródłem olbrzymich dochodów. W Indiach plantacje mango zajmują milion hektarów, przynosząc zbiory w wielkości 7 milionów ton. Ten ogromny obszar pokrywa się kwiatem tylko raz w roku, w porze, która dla nas jest zimą – od grudnia do marca.

Mangowce pokryte są ogromnymi, kulistymi owocami o zielonej skórce przechodzącej w miarę dojrzewania w czerwoną barwę. Dojrzały owoc ma wielkość dłoni, czerwoną skórkę pod którą ukrywa się żółty miąższ stanowiący 55% mango. Reszta to duża, spłaszczone pestka, do której przytwierdzone są włókna.

Jak wybrać mango?

Wybierając mango należy obejrzeć skórkę, czy nie mają uszkodzeń, delikatnie nacisnąć, sprawdzając, czy nie jest zgniłe lub zbyt twarde. Po dotknięciu palcem powinno zostać niewielkie wgłębienie. Poza tym owoc wybieramy węchem – jeśli mango ma intensywny zapach, to znak, że będzie dobre.  Dojrzałe mango ma kolor żółto- czerwony. Jeśli trafi nam się zielone i twarde mango, zanim je zjemy, powinno poleżeć przez kilka dni w temperaturze pokojowej.

Jak obrać mango?

Obranie mango nie należy do najprostszych czynności. Na szczęście jest na to kilka sposobów. Pierwszy z nich polega na  odkrojeniu części z obu stron pestki. Odkrojone kawałki kładziemy na desce do krojenia skórką do dołu i nacinamy nożem w kostkę, pozostawiając nieprzeciętą skórkę. Odwijamy kawałek na zewnątrz.  Nacięte cząstki mango rozdzielą się i powstanie „jeż”. W ten sposób z łatwością możemy odkroić nożem kostki miąższu od skórki lub jeść mango odgryzając po kolei kostki. Kolejnym sposobem jest obranie mango ze skórki nożem do warzyw. Następnie przecinamy owoc na pół, usuwamy Pestę i kroimy mango na mniejsze kawałki. Ten owoc możemy też przeciąć na pół i po prostu jeść łyżeczką lub rękami, jeśli nie przeszkadza nam klejący sok.

Owoc zdrowia i młodości

Mango zalicza się nie tylko do najsmaczniejszych, lecz także do najzdrowszych owoców świata. Zawiera wiele soli mineralnych, dużo witamin świetnie wpływających na urodę – z grupy B, C, A, PP, a także mikroelementy, takie jak magnez, fosfor, żelazo, potas czy wapń. Osoby, które mają problemy z wzrokiem, suchym lub rogowaceniem skóry czy łamliwością paznokci skosztować mango. W  tym owocu znajdziemy także duże ilości miedzi, która jest niezbędna w procesie powstawania czerwonych krwinek ( niedobór miedzi prowadzi do niedokrwistości).  Błonnik reguluje pracę jelit i pomaga w usuwaniu szkodliwych produktów przemiany materii.

Mango with lobules on a white backgroundMango jest owocem młodości – wysoka zawartość witamin C, A, E i flawonoidów a także lupeolu (składnik, któremu mango zawdzięcza swoje właściwości antyrakowe )sprawia że ma on silne właściwości przeciwutleniające, dzięki czemu zwalcza wolne rodniki i przyczynia się do spowolnienia procesu starzenia.

 Osoby dbające o zdrowy wygląd nie muszą się obawiać nadmiaru kalorii. Wartość energetyczna mango (w 100 gramach) to tylko 60 kcal, więc jest idealne dla osób, które dbają o swoją linię. Poza tym  mango  ma on niski indeks glikemiczny (55) – nie powoduje skoków poziomu cukru we krwi a w konsekwencji uczucia głodu.

Mango w kosmetyce

Odżywcze i lecznicze właściwości mango sprawiają, że świetnie nadaje się ono do stosowania w pielęgnacji. Zawartość witamin C i E czyni z niego doskonały składnik kosmetyków przeciw starzeniu, który nawilża warstwę rogową, przywraca skórze elastyczność i młodzieńczy wygląd. Ze względu na właściwości nawilżające wyciąg z mango dodaje się do produkcji szamponów i odżywek do włosów, balsamów do ciała oraz kremów i toników do cery  suchej i wrażliwej. Uzyskiwane z pestek masło jest także cennym kosmetykiem – odpowiednie jest do pielęgnacji skóry suchej, podrażnionej, zmęczonej i pozbawionej elastyczności.

Mango możemy stosować do pielęgnacji urody także w warunkach domowych. Z miąższu połączonego z jogurtem naturalnym powstanie maseczka, którą powinniśmy nałożyć na twarz i pozostawić na około 20 minut. Możemy też przetrzeć twarz sokiem z mango, aplikując go na wacik.

Wszystkie wspomniane właściwości mango sprawiają, że jest to jeden z tych owoców, który jest na całym świecie szczególnie chętnie kupowany.

Mango w kuchni

Słodki smak mango i i jego intensywny aromat sprawiają, że mango można wykorzystać na wiele sposobów. Znajdzie swoje miejsce w deserach, sałatkach, sosach, przystawkach, sokach, galaretkach i dżemach. Najczęściej mango spożywamy na surowo, ale można też je suszyć i konserwować .  W krajach Ameryki Południowej często doprawia się je solą, chili lub sosem sojowym. Takie połączenie podkreśla słodki smak mango.

W Indiach z tego owocu przyrządza się napój o nazwie „mango lassi”, którego podstawowymi składnikami jest miąższ mango, kefir, jogurt naturalny lub maślanka. Te składniki miksuje się w blenderze wraz z lodem i przyprawami, uzyskując  niezwykle orzeźwiający smak.

W krajach,  gdzie rosną mangowce, wykorzystuje się nie tylko ich owoce. Z młodych liści mangowca przecząca się sałatki.

 Z pestek wyciska się masło mangowe, który jest  dodatkiem do pokarmów a jednocześnie lekarstwem przeciw pasożytom.

Jak nie podawać mango?

U niektórych osób mango może powodować  typowe reakcje alergiczne w postaci występującej niedługo po spożyciu owocu podrażnionej skóry, opuchniętych warg i wysypki.  Mango nie należy podawać z mocnymi alkoholami – takie połączenie może spowodować zaburzenia żołądkowe.